1 marca w Muzeum Regionalnym Zofia Kasprzak zorganizowała pokaz stroików wiosennych i świątecznych.

zobacz więcej...

Od 22 lutego do końca kwietnia 2013 roku w Muzeum Regionalnym można obejrzeć wystawę malarstwa Franciszka Wójcika. Ten nieco zapomniany malarz urodził się w 1903 roku w Wojciechowie na Lubelszczyźnie. Swoja artystyczna drogę rozpoczął od nauki w Państwowej szkole Przemysłowej we Lwowie. Naukę ukończył w 1923 roku na kierunku przemysłu artystycznego i rozpoczął samodzielna działalność malarską. W tym samym roku zdawał na ASP w Krakowie, lecz nie został przyjęty. W tym wczesnym okresie współpracował z Kazimierzem Sichulskim. Pod jego kierunkiem i malował kaplicę św. Huberta we lwowskim kościele św. Elżbiety. W 1925 r. pokazał swoje prace, głównie pejzaże i portrety na pierwszej indywidualnej wystawie w Kowlu. W roku 1932 ponownie zdaje na ASP w Krakowie i dostaje się na Wydział malarstwa i Rzeźby. Swoje umiejętności pogłębia w pracowni Stanisława Kamockiego, wybitnego pejzażysty, ucznia Jana Stanisławskiego. Po ukończeniu studiów w roku 1939, uzyskał stypendium rządu włoskiego i przez rok doskonali swój warsztat w rzymskiej Accademia di Belle Arti. W tym samym roku Bolesław Wieniawa-Długoszowski, ówczesny ambasador Rzeczypospolitej w Rzymie, rekomenduje go na studia w Paryżu. Wybuch wojny przekreślił te plany. Po powrocie do Polski zamieszkał w Zakopanem. Po wojnie aktywnie włącza się w działalność społeczną, związkową i artystyczną. Intensywnie pracuje. W czasie swojego aktywnego życia zorganizował ponad 50 wystaw indywidualnych. Za swoja twórczość był wielokrotnie nagradzany. W latach 70. ubiegłego stulecia przygotowywał się do namalowania monumentalnej panoramy Morskiego Oka o wymiarach 9 na 35 m. Franciszek Wójcik po długim i pracowitym życiu zmarł 27 stycznia 1984 roku i spoczął wśród legend polskiej kultury na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem

zobacz więcej...

11 grudnia 2012 roku odbył się w Muzeum Regionalnym wernisaż wystawy: "Tradycyjne bombki firmy VITBIS ze Złotoryi". Na wystawie pokazano najnowsze wyroby złotoryjskiej firmy. Z jej początkami, osiągnięciami i bieżącą produkcją, przybyłych na wernisaż gości, zaznajomiła wiceprezes Maria Prorok.

zobacz więcej...

7 grudnia 2012 w Muzeum Regionalnym odbył się pokaz dekoratorski z okazji świąt Bożego Narodzenia. Pokaz poprowadziła Zofia Kasprzak. W warsztatach wzięło udział ponad 20 osób.

zobacz więcej...

5 października o godz. 17.30 odbył się wernisaż wystawy "Szkoła Snycerstwa w Cieplicach 1902-1945" Wystawę przygotowało Muzeum Przyrodnicze w Cieplicach. Wszystkie eksponaty i dokumenty pochodzą ze zbiorów Marka Wojtczuka, kolekcjonera z Cieplic, który zaczął tworzyć tę ciekawą kolekcję dwadzieścia lat temu. W tym czasie zgromadził wiele cennych dzieł. Są wśród nich miedzy innymi prace Cirilla dell'Antonio, długoletniego nauczyciela i dyrektora szkoły, a także prace uczniów. Oprócz oryginalnych zabytków: rzeźb, płaskorzeźb, szkicowników, rysunków, na wystawie znalazły się także bardzo interesujące dokumenty, dotyczące początków szkoły i jej działalności. Tę część wystawy opracował dyrektor Muzeum Przyrodniczego w Cieplicach Stanisław Firszt i dyrektor Archiwum Państwowego w Jeleniej Górze Iwo Łaborewicz. Szkoła w Cieplicach powstała dzięki zaangażowaniu i pomocy wielu prominentnych osób. Wśród nich należy wymienić dra Hugo Seydla, posła do Landtagu z okręgu jeleniogórskiego i świerzawskiego, a zarazem przewodniczącego Towarzystwa Karkonoskiego (RGV - Riesen-Gebirge-Verein). Do jej powstania walnie przyczynił się Adam Adolf von Bruce, syn wysokiego pruskiego urzędnika państwowego i szkockiej arystokratki. Bruce w testamencie zapisał pokaźną sumę na budowę szkoły. Wzorem dla niej miały być szkoły rzemiosł drzewnych, nawiązujące do lokalnych tradycji, znane z Górnej Bawarii, Tyrolu i Szawajcarii. Dzięki wsparciu państwa i pomocy osób prywatnych, do których należał także hrabia Fryderyk Gothard Maria Franciszek de Salezy von Schafgotsch, szkoła otworzyła swoje podwoje dla pierwszych uczniów w 1902 roku. Jej projekt opracował architekt Theodor Huelsner z Lipska. Do chwili obecnej jej mury opuściło 14.000 absolwentów. Jej pierwszym dyrektorem był prof.Christian Walde. Po nim kolejno funkcję tę pełnili: Kieser, Huelweck, Cirillo dell'Antonio, Aschauer i Ernst Ruelke. Szkoła swój najwyższy poziom osiągnęła za dyrekcji Kiesera i Cirilla dell'Antonio, który kierował nią do roku 1940. W latach 1940-1944, za czasów Kurta Aschauera, szkoła obniżyła poziom. Profesorowie i uczniowie szkoły cieplickiej podejmowali się realizacji monumentalnych dzieł. Zajmowali się wykonawstwem wystroju kościołów, sal w budynkach użyteczności publicznej, ale z warsztatów szkoły wychodziły też wyroby o charakterze pamiątkarskim, często spotykane w obrocie antykwarycznym. Do charakterystycznych wyrobów tego typu należą drewniane talerze pamiątkowe, zdobione herbami rodowymi, bądź napisami okolicznościowymi. Przykładem drewnianej galanterii, na którą można się natknąć w wielu domach, są rozmaite przedmioty przeznaczone na biurko. Do charakterystycznych dzieł szkoły cieplickiej należą nagrobki, krzyże i pomniki, rozproszone po wielu śląskich cmentarzach. Do ciekawych prac tej szkoły należą drogowskazy, znane niestety już tylko ze zdjęć archiwalnych. Wśród realizacji sakralnych z naszego regionu, należy wymienić ambonę w kościele N. Marii Panny i ołtarz w kościele św. Jacka w Legnicy oraz neobarokowy prospekt organowy z 1909 roku w kościele św. Piotra i Pawła w Chojnowie, wykonany za czasów dyrekcji Kiesera. Do chętnie podejmowanej tematyki należały szopki, mające niezwykle bogatą tradycję na Śląsku, by wspomnieć prace Klahrów, czy rodziny Wittigów. Wystawa potrwa do 20 listopada.

zobacz więcej...